باران كه مي بارد...گرهـ بزن !

دستهايت را مي گويـم...!

به دانه هاي باران رحمتش و آرزوهايت را باعطر اخلاص مشحون ساز...

       و درون سـبد عاشقـــي بچين...البته، دانـه دانـه !

وبه خاطر داشته باش زمزمه ي نواي باران را كه با چه طراوتـي...

       بر تن عريان زمين مي نوازد...

عطـر استجـــابت فضاي دلت را فرا پوشانده...؟

بيرون آي ...و زمزمه ي باد و باران را به جـانت بنشان...!

      رد ماه و ستارگان را خوب از بر كن...

كه چگونه عاشقيت را به نظاره نشسته اند !

و دستهاي باران خورده ات را به بلنـــداي عرشش پرواز ده !

      و عاشقيت را نهان گوي...

كه اوستـــــــ...و فقط اوستــــــ... كه تو را ميخواند...

                                      و راز دلت را مي داند...!

                       وبر دستانت آيه ي استجابت مي دماند...!